સ્થિર ઊભેલું મારું ગામ.

એક ભાગતું શહેર મારી પાછળ પડ્યું છે,

એનાથી છૂટવા મારે ઓલા સ્થિર ઉભેલા ગામે જ જવું પડશે.

સુંદર છે તારી ઉંચી ઉંચી ઇમારતો ને વાંકા ચુંકા ઝગમગ રસ્તા,

પણ શાંતિ તો મને પેલા આંગણે ઉભેલા લીંમડાની છાય તળે જ જડશે.

હાં.. જિંદગી સફળ જ રહી..

અધુરાશ એ અકળ જ રહી,

એક આ જમણી આંખ સજળ જ રહી,

ઠેબા અને ઠોકરોનો ના કોઈ અફસોસ હવે,

મળ્યો તું તો જોને, 

જિંદગી જાણે સફળ જ રહી.

બસ તારા તરફની આ લાગણીઓ સૂરજની જેમ અચળ જ રહી.

હાં.... જિંદગી જાણે સફળ જ રહી.

ફરી

આજે ફરી એક તારા વિચારે મન ચકરાવે ચડ્યું,

હજી હાલ પડ્યો હતો યુદ્ધ વિરામ અને મન - મગજે ફરી રણશીંગુ ફૂંક્યું.

મન છે કે છે સાલું પારેવું ?!? ફરી ફરીને વાતે વાતે ફફડી રહ્યું,

એ બાજુ એની નજર માંથી ઓસરી રહ્યો પ્રેમ,ને આ બાજુ આ ભાંગીને ભુક્કો થઈ પડ્યું!!!

એક એની ગેરહાજરી, એક રાત, એક વાત, ફરી ભૂતકાળનું એક પાનું નડ્યું,

બધી ભાષાના શબ્દોય ન સમજાવી શક્યા કે કંઈ લાગણીએ મન કચડ્યું.

વિચારો

સત્યને છેડે પહોંચી જ ના શકાયું,

વિચારો આખી વાટ ખાઈ ગઈ,

સપનાંઓ આંખોના પોપચે ટકોરા દઈ પાછા વળી ગયા,

વિચારો આખી રાત ખાઈ ગઈ.

ખરતાં પાન અને ઉગતી ઉદાસી - પાનખર 🍁🥀🍂

બસ એક પાનખરની ઋતુમાં જ મને લાગે છે કે, જાણે આ માત્ર ગુમાવવાની જ ઋતુ છે. જ્યાં સઘળા તરું બધા પાન ગુમાવે છે અને બદલામાં કંઈ નથી મળતું. કેમ કે જયારે પાનખરમાં ખરેલા પર્ણો પાછા આવે છે ત્યારે તો એ વસંત બની જાય છે. 

અત્યારે આ ગુમાવવાની ઋતુમાં ફકત દેખાય છે ચોતરફ તમામ અસબાબ ગુમાવીને ઉભેલા વૃક્ષો.. બધી સુંવાળપ ગુમાવીને બસ રૂક્ષ બરછટ ત્વચા પર ઉદાસી પહેરેલા વૃક્ષો..

ને એક આશા ઉભરી આવે છે મનમાં,

" એ તરુ, આ પાનખરની પીડા તને ફળે,

 ને તારા ભાગની વસંત તને જલ્દી જડે."

            આ પાનખરનું એક ઝાડ