શબ્દો

દરેક વ્યક્તિ જીવનનાં એક તબ્બકે આ એક વાતે અફસોસ કરતો હોય છે અને વિચારતો હોય છે કે, “ જો એ શબ્દોને થોડો અવકાશ આપ્યો હોત તો એ જ શબ્દો પીંછી બની જીવનમાં કેટલા રંગો ભરી શકત? ” ખરા સમયે ચુકી જવાયેલા ખરા શબ્દો હંમેશા કઠતા હોય છે. અને પછીના સમયમાં જયારે એ શબ્દોના સંભવિત પરીણામોનો વિચાર કરીએ ત્યારે એ શબ્દો અફસોસનું કારણ બનીને રહી જતાં હોય છે. આ જ લાગણીને અહીં રજુ કરી છે. ઉપરાંત આ મારી ગમતી રચનાઓમાંની એક છે. અને આ જ કારણ છે કે મને યોગ્ય લાગતા સમયે હું શબ્દોને અવકાશ આપું છું. પછી પરીણામ કાંઇ પણ હોય પરંતુ ફાયદો એ થાય છે, કે આ અફસોસને મોકો નથી મળતો.

વણકહ્યા શબ્દો જ છે, વ્યથા મારી,

કહી દિધા હોત તો જુદી હોત કથા મારી.

ફરિયાદ

પ્રસ્તુત રચનામાં પરીસ્થિતિ એવી ઉપસ્થિત થાય છે કે નાયક ફરીયાદના સ્વરૂપમાં નાયિકાને પ્રેમ કરવાના કારણો જણાવે છે. શરૂઆતમાં નિશ્ચિત તે નાયિકાને થોડાક વ્યંગ ધ્વારા પરેશાન કરે પરંતુ, અંતમાં તેના લાગણીભર્યા શબ્દો નાયિકાને તેના સ્નેહનો અહેસાસ કરાવવા કાફી હોય છે.

ફરિયાદ

ધીરે ધીરે ધીરેથી આમ પાસે તારૂ આવવું,
જોવે ગમે તનેય ને વળી એમાં પાછું શરમાવુ,

કુમળી કુમળી વયને, ખીલતુ ખીલતુ યૈાવન,
તુ જ બોલ એકીટશે કેમ ન જુએ મારૂ મન.

દુનિયા કહે પ્રેમ કરવું નથી સહેલુ, આવા પ્રતિબંધિત વિસ્તારમાં જ મન જઇ ચડે વહેલુ,

તારી આંખોમાં જોઇ મારી આખોએ સજાવ્યા કેટલા સપન,
ને તુ નિષ્ઠુર એટલી કે નથી કહેતી હા પણ કે ના પણ. 

દુનિયા ભલે ગમે તેમ હોય આપણે તો સાથે રહેવું,
તું બન નદી કે હું બનું કાંઠો પણ એકસાથે જ વહેવું,

તું મળી તો કદાચ ઉપરવાળાને ય થાતી હશે મારી થોડી જલન,
એક-મેક વિના કયાંથી હોઇ શકે આપણું જીવન?

સંધ્યા.

આથમતો સૂર્ય જોઇને કઈંક આવુ લાગે.

એ..રી.. સખી ન ચુકીશ આ નજારો,
અલકમલકની વાતો છોડ.

નિશ્ચિત આ સુરજ પેલી સંધ્યાનો પ્રેમી,
જોને એને જોઇ કેવો રાતોચોળ.

શુભારંભ

આ દુનિયા કેરા રંગમંચ હું કર્મચારી તરીકેની ભુમિકા બજાવું છું. ઓફિસ કહેવાતી જગ્યા જયાં મારી આંગળીઓના ટેરવાઓનો કોમ્પ્યુટરના કી-બોર્ડ તથા મારી ચક્ષુઓનો કોમ્પ્યુટરની સ્ક્રીન સાથે મેગ્નેટીક સબંધ છે. (આકર્ષણ ધરાવતા ધ્રુવોના સંદર્ભમાં ... હો..) આખો દિવસ એ ત્યાંજ ચીપકેલા હોય છે. જયાં હું મારી નીચી હાઇટને છુપાવવા ઉંચી ખુરશી લઇને બેસુ ત્યારે ટેબલ પર એક પર એક ગોઠવેલી ફાઇલો મારી એ વાસ્તવિકતાને છતી કરે અને પુન: હું ઉચી ખુરશી છતાં અદ્રશ્ય રહું. જયાં ઘડિયાળના કાંટા  સાથે એવી બંધાયેલી કે જાણે Tail of Clock. એ ફરે ને પાછળ હું. ટુંકમાં રૂટીન લાઇફ, બોરીંગ લાઇફ. આ મારી એક દુનિયાની વાત થઇ, પરંતુ મારી બીજી દુનિયા બહુ નિરાળી છે. તમે બ્લેક એન્ડ વ્હાઇટ સ્ક્રીનમાંથી રંગીન સ્ક્રીનમાં પ્રવેશો તદૃન એવી. So Colorful. અહિં મારી કલ્પનાની પાંખો ચડાવીને હું કોરા સ્લેટ જેવા આકાશમાં જાઉં, તારાઓ જેવા ચમકતા શબ્દોને ગુંથુ ને ત્યાં તો વાકયો અને પંક્તિઓના વાદળો બને અને એમાં જે વરસાદના જળબિંદુઓની જેમ સંતાઇ રહે એ લાગણીઓના છાંટા હોય. જે ખારા-મીઠા-કડવા, ગમતા-અણગમતા અનુભવો હોય તેને વ્યકત કરૂ. ને આ અભિવ્યક્તિના માર્ગમાં શબ્દો માધ્યમ બને. બસ,આ બીજી દુનિયામાં જે રંગો છે. તેમાંથી થોડાક હું આપની સમક્ષ વિખેરીશ. આપના પ્રતિભાવો અચુક જણાવશો.  કેમ કે ઘણીવાર પ્રતિભાવો દ્રષ્ટીકોણ વિકસાવવામાં મદદરૂપ થાય છે.  આભાર

"आफताब की कमी तो खलती है रातो में,
मगर कहीं रोशन- चिरागे-शमा  जिंदगी सम्हाल लेता है।"