બસ એક પાનખરની ઋતુમાં જ મને લાગે છે કે, જાણે આ માત્ર ગુમાવવાની જ ઋતુ છે. જ્યાં સઘળા તરું બધા પાન ગુમાવે છે અને બદલામાં કંઈ નથી મળતું. કેમ કે જયારે પાનખરમાં ખરેલા પર્ણો પાછા આવે છે ત્યારે તો એ વસંત બની જાય છે.
અત્યારે આ ગુમાવવાની ઋતુમાં ફકત દેખાય છે ચોતરફ તમામ અસબાબ ગુમાવીને ઉભેલા વૃક્ષો.. બધી સુંવાળપ ગુમાવીને બસ રૂક્ષ બરછટ ત્વચા પર ઉદાસી પહેરેલા વૃક્ષો..
ને એક આશા ઉભરી આવે છે મનમાં,
" એ તરુ, આ પાનખરની પીડા તને ફળે,
ને તારા ભાગની વસંત તને જલ્દી જડે."